İslam Peygamberi (a.s.), sosyal ilişkilere de önem veren bir peygamber olmuştur. İslamiyet’in cemiyet planındaki hukuki ve ahlaki kurallarının uygulanmasında örnek teşkil etmek amacıyla komşuluk ve akrabalık ilişkilerinde sahabelere ve ümmetine örnek teşkil etmiştir.
İslam Peygamberi (a.s.), komşuluk ilişkilerinde, komşusu açken tok yatan bizden değildir diyerek, bu sözü miras bırakmış ve her zaman maddi ve manevi yardımlar sağlayarak yardımlaşma, paylaşma ve dayanışma değerlerinin oluşmasını sağlamıştır. Sıla-ı rahimi tavsiye ederek, bunun farz kılındığı durumlarda özellikle anne ve baba merkezli olarak akraba ziyaretlerini övmüş ve teşvik etmiştir. Kendisi de akrabalara karşı hassas ve ziyaretlerine dikkat eden bir şahsiyet olarak örnek olmuştur.
Hz. Muhammed (s.a.v), evinin gereksinimleri olduğu zaman ara sıra çarşıya veya pazara giderdi. Peygamberimiz evinin ihtiyaçlarını karşılamak için bir gün pazardan alış veriş yapmıştı Elinde aldıkları ile birlikte evine dönüyordu Bunu gören ashaptan bazıları;
”Ey Allah’ın Resulü, müsaade etseniz de biz taşısak.” dediler Hz.Muhammed (s.a.v.) yapılan yardım önerisini yapanlara teşekkür etti. Fakat onlara,
”Herkes kendi yükünü kendisi taşısın.” cevabını verdi.
Elindeki yükü evine kadar kendisi taşıdı. Ebû Zer, sahabenin yoksul olanlarından idi.
Ebû Hüreyre’den rivayet edildiğine göre birgün Hz.Muhammed (s.a.v.);
“Vallâhi îman etmiş olmaz, vallâhi îman etmiş olmaz, vallâhi îman etmiş olmaz!” buyurdular. Ashâb-ı kirâm:
“Kim îman etmiş olmaz, yâ Rasûlallâh?” diye sordular.
“Yapacağı fenalıklardan komşusu emniyette olmayan kimse!”
cevâbını verdiler. (Buhârî, Edeb, 29; Müslim, Îman, 73; Tirmizî, Kıyâmet, 6
Sonuç olarak Hz. Muhammed (s.a.v.);
Komşularına ve akrabalarına çok önem verirdi ve onların her türlü sıkıntılı, üzüntülü zamanlarında yanında olmak isterdi. Elinden gelen yardımı yapardı. Elinde olsa veya olmasa da paylaşımcı idi.