Peygamber Efendimiz (asm)’in şefkatinin en canlı örneğini çocuklar üzerinde görüyoruz. Peygamberimiz ‘in çocuklara olan şefkati ve sevgisi bambaşkaydı. Bir çocuk gördüğü zaman Peygamberimiz (asm)’in mübarek yüzünü neşe ve sevinç kaplardı. Onu tutar, kollarının arasına alır, kucaklar, okşar, sever ve öperdi.
- Peygamberimizin (asm) çocuklara olan şefkati ve sevgisi bambaşkaydı.
- Bir çocuk gördüğü zaman Peygamberimizin (asm) mübarek yüzünü neşe ve sevinç kaplardı. Onu tutar, kollarının arasına alır, kucaklar, okşar, sever ve öperdi.
- Gördüğü ve karşılaştığı her çocuğa selâm verir, halini hatırını sorardı.
- Binekli bulunduğu zaman çocukları atının terkisine alır, gidecekleri yere kadar götürürdü.
- Çocuklarla arkadaşça konuşur, onların yanında çocuklaşır, anlayış seviyelerine göre sohbet ederdi.
- Çocuklarla o kadar ilgiliydi ki, bir defasında yarış yapan çocukları görmüştü de, onların neşesine katılmak için birlikte koşmuştu.
- Peygamberimiz özellikle kendi çocuk ve torunlarına çok düşkündü. Onlar için şefkatli bir baba, merhametli bir dedeydi.
- Peygamberimiz, kızı Fatıma’yı çok severdi. Bir sefere çıkacağı zaman en son ona uğrar, dönüşünde ise önce onun yanına giderdi.
- Hz. Fatıma babasını ziyarete geldiğinde ise, Peygamberimiz sevgili kızını karşılamak için ayağa kalkar, alnından öper ve yanına oturturdu.