Hz. Fâtıma (r.a.) Nebîler Efendisinin son çiçeği…
Peygamber Efendimiz’in dünyada neslini devam ettiren nur yumağı…
Kızlarının en küçüğü…
Cennet gençlerinin efendileri Hz. Hasan ve Hüseyin’in (r.a.) anneleri…
Hz. Ali’nin (r.a.) zevcesi…
Eli değirmen döndüren “Fâtıma ana” diye anılan bir sultane anne…
Beyi ve çocuklarıyla Ehl-i Beyt’i teşkil eden ümmetin hanımlarının seyyidesi…
Cennet hanımlarının efendisi…
Hz. Fatıma'nın ismi: Ümmü'l-Haseneyn Fâtıma bint Muhammed ez-Zehrâ.
Zehebî'nin belirttiğine göre künyesi "babasının annesi, anam" mânasına gelen "Ümmü ebîhâ" idi.
Bu künyeyi almasının sebebi, Fâtıma'yı anne sevgisiyle seven Resûlullah'ın kendisine bu şekilde hitap etmesi olmalıdır.
Lakabı "beyaz, parlak ve aydınlık yüzlü kadın" anlamında Zehra olmakla beraber "iffetli ve namuslu kadın" anlamındaki Betûl lakabıyla anıldığı da görülmektedir. (Ebû Nuaym, Hilye, II, 39)
Fatıma isminin anlamı: 1. Sütten kesilmiş. 2. Kendisi ve zürriyeti cehennemden uzak kılınmış.