Böyle bir yeri hayal etmek bile istemiyorum. Kimse çalışmasa ve kimsenin bir sorumluluğu olmasa insanlar umursamaz, başına buyruk olurdu. Bencillik ortaya çıkar ve herkes kendi çıkarı için savaşırdı.
Sorumluluk insana aidiyet duygusu ve bilinç kazandırır. Kimi insan ailesine karşı sorumludur, kimisi işine karşı, kimisi öğretmenine karşı. Eğer bu sorumluluklarımız elimizden giderse kimse de kimseyi umursamaz. Ailem üzülür, öğretmenim bana kızar, işten atılırım gibi düşünceler olmadığı için bu da başıboşluk yaratır. İsteyen istediği yere gider, canı sıkıldığında gitmez. Böyle düzensiz bir hayat size sanki rahatmış gibi gelebilir ama öyle değildir.
Disiplin, sorumluluk her zaman düzensizlikten daha iyidir. Hem kimse çalışmazsa nasıl üretim olur. Üretimin durmasının yaşamın durması anlamına geldiğinden daha önce de bahsetmiştik. Bu yüzden çalışmalı, üretmeli ve sorumluluk sahibi olmalıyız.