Hazret-i İbrâhîm’in (a.s.) dînine “Hanîflik” denilmiştir. Hanîf kelimesi lügatte, eğriliği bırakıp doğruya giden, istikâmet üzere bulunan, başka dinlerden, bâtıl inançlardan kaçıp yalnız bir olan Allâh’a îmân eden “muvahhid” demektir.
Cenâb-ı Hak, Kur’ân-ı Kerîm’de şöyle buyurmaktadır:
وَقَالُوا كُونُوا هُودًا اَوْ نَصَارَى تَهْتَدُوا قُلْ بَلْ مِلَّةَ اِبْرَهِيمَ حَنِيفًا وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ
“(Yahûdî ve Hıristiyanlar, Müslümanlara) «Yahûdî veya Hıristiyan olun ki doğru yolu bulasınız.» dediler. (Ey Habîbim!) «Bilâkis biz doğruya yönelmiş (hanîf) olan ve Allâh’a şirk koşmayan İbrâhîm’in dînine tâbîyiz.» de!” (el-Bakara, 135)
مَا كَانَ اِبْرَهِيمُ يَهُودِيًّا وَلاَ نَصْرَانِيًّا وَلَكِنْ كَانَ حَنِيفًا مُسْلِمًا وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ
“İbrâhîm ne bir Yahûdî ne de bir Hıristiyandı. Fakat O, Allâh’ı bir tanıyan dosdoğru (Hanîf) bir Müslüman idi ve müşriklerden de değildi.” (Âl-i İmrân, 67)