Resûlülllah’ın (s.a.v.) üçü erkek, dördü kız olmak üzere yedi çocuğu olmuştu. Hz. Fatıma (r.a.), en küçük kızıydı. Nübüvvetin ilk yılında dünyaya geldi. Hz. Peygamber’in (s.a.v.) soyu onunla devam etmiştir. Hz. Fatıma (r.a.) hariç diğer çocukları, Peygamberimiz (s.a.v.) henüz hayattayken vefat etmişti.
Hz. Fatıma (r.a.), Hz. Ali (r.a.) ile evlendi. Hasan, Hüseyin, Muhassin, Ümmü Gülsüm ve Zeyneb isimli beş çocuğu olmuştu. Genç yaşta evlenip anne olan Hz. Fatıma (r.a.) çocuklarını İslam ahlakıyla yetiştirdi. Babasının terbiyesiyle yetişen Hz. Fatıma (r.a.), kendi çocuklarını da aynı dürüstlük ve nezaketle eğitti.
Fatıma Hazretleri, tebliğ sürecini birebir yaşayarak tecrübe etmiştir. Bu safha içerisinde, sarsılmaz bir iman neşvesiyle (sevinç) hakiki bir mümini şahsında temsil etmiştir. Mekke döneminin acımasız sosyal ortamının baskıcı, alaycı ve tahrikkâr işkence uygulamalarını bizzat tatmıştır. Küçük yaşına ve kız çocuğu olmasına rağmen, Cenab-ı Peygamber’e (s.a.v.) yönelen müşriklerin sataşmaları karşısında fiili ve sözü ile korkusuzca kendisini siper etmiştir. (Uyar, 2013: parag. 5.)
Söz konusu hadiselerden birisi Kâbe’de meydana gelmişti. Hazreti Peygamber (s.a.v.) tek başına namaz kılıyordu. Müşrikler ise oturdukları yerden müstehzi (alaycı) bir tavırla O’nu izliyorlardı. O sırada Ebu Cehil’in teklifi üzerine Ukbe b. Ebu Muayt, ölmüş bir devenin yavru yatağını (işkembesini) getirip secdede bulunan Hazreti Muhammed’in (s.a.v.) omuzlarının arasına yerleştirdi. Müşrikler alay ederek eğlenirken olayı görenlerden birisi Hazreti Fatıma’ya (r.a.) haber verdi. Bunun üzerine derhâl Kâbe’ye koşup gelen Hazreti Fatıma (r.a.), sevgili babasının sırtındaki necaseti temizlemiş ve bu hakaret karşısında duyduğu üzüntü ile ağlayarak oradaki müşriklere beddua etmiştir.
Peygamber Efendimiz (s.a.v.) şöyle buyurdu: “Ey kızım Fatıma! Babam peygamber diye sakın güvenme. Rabbine karşı kulluk vazifeni yap. Eğer Allah’tan nefsini satın alamazsan vallahi ben bile seni kurtaramam.” (Müslim, İman, 89.)
Peygamberimiz (s.a.v.), Fatıma’yı (r.a.) görünce sevinir, onu ayakta karşılar, elini tutarak yanaklarından öper, ona iltifat ederek yanında oturturdu. Hz. Fatıma (r.a.) da babası eve geldiğinde, onu, sevgisine layık olacak bir içtenlikle karşılardı. Peygamber Efendimiz (s.a.v.), bir yolculuğa giderken aile fertlerinden en son onunla vedalaşır, yolculuktan dönünce de ilk önce onunla görüşürdü. Peygamberimizin (s.a.v.) bildirdiğine göre “Fatıma, cennet ehli hanımların öncülerindendi. Fatıma, onun yüreğinden bir parçaydı, onu üzen Peygamberimizi üzmüş olurdu.” (Avcı, 2017: 283.) Babasından aldığı hususi terbiye ile evlatlarını İslam ahlakı üzerine yetiştiren Hz. Fatıma (r.a.), güzel ahlakı ile hayatı örnek alınması gereken gençlerden biridir.