Okunuşu: “Kul inne salâtî ve nüsükî ve mahyâye ve mematî lillahi Rabbi’l âlemîn.”
Anlamı: “De ki: ‘Şüphesiz benim namazım, kurbanım, hayatım ve ölümüm hepsi âlemlerin Rabbi Allah içindir.’”
Bu ayette Hz. Peygamber’e hitaben, insanlar ister inansınlar ister inanmasınlar, kendisinin Allah’ın (c.c.) lütfetmesi ile dosdoğru yolda bulunduğu vurgulanmaktadır. Ayrıca itikadi ve ameli hükümleriyle gerçek, düzgün ve sapasağlam bir dine bağlandığını bunun da tevhid dini olduğu belirtilmektedir. Müşriklerin putlara tapmalarına karşılık kendisinin namazıyla, niyazıyla, kurbanıyla ölümüne kadar bütün varlığıyla hayatını Allah’a (c.c.) adadığını ve bu inançları taşıyan ilk Müslüman olduğunu, bu sebeple de Allah’tan (c.c.) başka birini asla tanrı tanımayacağını tam bir inanç ve güvenle açıklaması Hz. Muhammed’e (s.a.v.) emredilmektdir. Kuşkusuz bu, esas itibariyle bütün Müslümanlara yönelik bir buyruktur. (bkz. Kur’an Yolu Türkçe Meal ve Tefsir, C 2. s. 497.)