Okulda öğretmenlerin kendi kendilerini sıkı sıkıya dayanışma içinde hissetmeleri örgütsel etklilik için önem taşıyor. Başka bir ifadeyle, öğretmenlerin “biz” duygusunu duyumsamaları okul ve sınıf açısından önemi tartışılamaz.
Okulda görev yapan öğretmenlerin öğretme-öğrenme etkinlikleri doğrultusunda katkılarının bir uyum içinde olması için bütün öğretmenlerin dayanışma içinde olmaları önem taşıyor.
Ancak, kaynakların adil biçimde dağıtılmaması, yine okul müdürlerin ayrımcılık yapması öğretmenlerin “biz” duygusunu geliştirmelerine engel oluyor.
Aslında, “biz” duygusu geliştiren öğretmenler okula ilişkin kimlik hissetmelerine yol açabilir.
Okuluna ilişkin kimlik duygusu geliştiren öğretmen, bulunduğu konumuyla özdeşleşebilir. Bulunduğu konumuyla özdeşleşen öğretmen okulun amaçları doğrultusunda güdülenebilir.
Aslında, örgütüyle özdeşleşip kimlik duygusu geliştiren öğretmen kendini değerli görmekte; oda öz saygı ve özgüvenini yükseltmektedir. Bu nedenle, okul yönetimi bütün grupların üzerinde uzlaşacağı formal ve informal amaçlar belirlenmelidir.
Eğitim örgütlerinin öğrenci boyutuna gelince söylenecek çok husus var. Öğrencilerin “biz” duygusuna sahip olması öğretme-öğrenme sürecinin etkili olması bakımından önem taşıyor.
Ancak, onlarca sınava tabi olan öğrencilerde rekabete ve çatışmaya yol açacağından “biz” duygusunun gelişmesini beklemekten hayalden öteye gitmez.
Yine, yeni uygulamaya konulan müfredat programı değil “biz” duygusunun gelişmesi tam aksi yönde öğrenciler yetiştirmektedir. Etkili öğretme-öğrenme yaşantıları “biz” duygusunun gelişimi için önem taşıyor.
Öğrencilerde “biz” duygusunun gelişmesi için informal etkinlikler bir çözüm olarak düşünülebilir. Yine, grup sürecine ağırlık veren öğretim yöntemleri öğrencilerde “ biz” duygusunu geliştirebilir.
Kuşkusuz, öğretmenlerde olduğu gibi öğrenciler arasında da kimlik duygusu gelişebilir. Bu nedenle, öğrencilerin okullarına ilişkin “biz” duygularını geliştirmeleri önem taşıyor.