Domaniç Kütahya ilinin bir ilçesidir. Osmanlı Beyliği'nin kuruluşu zamanlarında Kayı boyunun yazları geldiği bir yaylak idi. Osmanlı; Domaniç, Söğüt ve çevresinde kurulmuştur. İlçe topraklarının büyük bölümü dağlıktır. Bu toprakların kuzey kesimini engebelendiren, Domaniç Dağı (Darıtepe’de 1.845 m) ile doruğu ilçe sınırları dışında kalan Yirce Dağı, Uludağ’ın güneydoğu uzantılarıdır. İlçenin en önemli akarsuyu Orhaneli Çayı (Kocasu) ile ona katılan küçük çay ve derelerdir.
İlçe ekonomisi tarıma dayanır. Tarıma elverişli alanların sınırlı oluşu bitkisel üretimin gelişmesine olanak vermemektedir. Akarsu boylarında ve güneydeki dar düzlüklerde buğday, arpa, şeker pancarı ve patates yetiştirilir. Hayvancılık ikincil geçim kaynağı durumundadır. Son yıllarda modern kümes hayvancılığında gelişme başlamıştır. İlçedeki başlıca mesire alanı Ebem Çamlığı orman içi dinlenme yeridir.
İlçe topraklarında rezervi yaklaşık 40 milyon ton olan linyit yatakları bulunmaktadır. Yörede ele geçirilen buluntulardan, Domaniç tarihinin Kalkolitik Çağa (İÖ 5500- 3500) uzandığı anlaşılmaktadır. Ancak tarihine ilişkin ilk kesin bilgiler 13. yüzyıldan başlar. Bu dönemde Bizans egemenliğinde bulunan Domaniç, 1281’de I. Osman’ın babası Ertuğrul Bey’e yayla olarak verildi. 19. yüzyıl sonlarında Domaniç, Hüdavendigâr vilayetinin Ertuğrul (Bilecik) sancağında bir nahiyeydi. Temmuz 1921’de Yunan işgaline uğrayan Domaniç, bu işgalden Eylül 1922’de kurtuldu. İlçe merkezi Domaniç kasabası, gelişmemiş, küçük bir yerleşimdir. İnegöl’ü Tavşanlı ve Kütahya’ya bağlayan karayolu buradan geçer. Kasaba Kütahya’ya 89 km uzaklıktadır. Domaniç Belediyesi 1960’ta kurulmuştur. Nüfus (1990) ilçe, 21.949; kasaba, 3.966.