Müslümanların cemaatle birlikte toplu olarak namaz kılabilecekleri yapılara “cami” denir. Camilerin bölümleri ise şunlardır;
Harim; Camilerde namaz kılmaya ayrılan bölümdür. Aynı zamanda namaz dışında eğitim ve öğretim gibi bazı faaliyetlerin uygulanmasında da kullanılır.
Mihrab; Camilerin kıble duvarında, yarım daire şeklinde ve öne doğru eğik olan yere denir. Müslümanların namaz kılacakları kıble yönünü belirleyen, kıble duvarına açılmış, cemaatle namazlarda imamın en önde durduğu yerdir.
Minber; Cuma ve bayram namazı kılınan yerlerde hatiplerin hutbelerini okumak için çıktıkları basamaklı yerlere denir.
Vaaz Kürsüsü; Camilerde vaizlerin cemaate vaaz vermek için üzerine çıktıkları yüksekçe konsola denir.
Hünkar Mahfili; Sultanların inşa ettikleri camilerde zeminden yüksek ve kafesle bölünmüş yere denir.
Müezzin Mahfili; Müezzinler sohbet etmek ve vaaz vermek için kullandıkları yüksekçe yere denir.
Son cemaat yeri; Cemaate yetişemeyenlerin sonradan namazlarını kılabilmeleri için ayrılmış bölüme denir.
Minare; Camilerde ezanı uzak yerlere duyurmak için yapılmış bir kuledir.
Şadırvan; Namazdan önce abdest almak için, genellikle avlu ortasında bulunan ve etrafında muslukların sıralandığı bölümdür.
Avlu; Cami harimlerinin devamında şadırvanında içinde bulunduğu üstü açık yerlere denir.
Şerefe: Minarenin üzerinde bulunan, ezan okumak için çıkılan bir çeşit balkondur.