Büyüklere saygı gösterilmeyen bir toplumda yaşamak istemezdim. O toplum bana çok bencilce gelirdi. Kendi çıkarları için büyüklerini hiçe sayan, onları görmezden gelen bir toplum beni huzursuz ederdi. Büyüklerimiz bizim başımızın tacıdır. Onlara karşı her zaman elimizden gelen yardımı yapmalı ve daima saygılı olmalıyız.
Mesela bindiğim bir otobüste yaşlı birine yer vermeyen bir genç ya da bir çocuk gördüğümde kalbim sızlıyor. Yaptığının ne kadar yanlış olduğunun farkında değil. Yaşlı olan kişi ayakta durmakta, tutunmakta zorlanıyorken o kulaklığını takmış, umursamazca oturuyor. O an ağlamak istiyorum gördüğüm saygısızlık karşısında. "Neden bu kadar vurdumduymazız?" diye düşünüyorum.
Empati yapmak kendimizi karşımızdakinin yerine koymak her problemi çözen ve barışı sağlayan en güzel yoldur. Ayakta bekleyen yaşlının yerine kendini koyan genç anında oturduğu koltuktan kalkar. Hayatın değişmeyecek bir kanunudur ki herkes bir gün yaşlanacak. Sizde birilerinin büyüğü olacaksınız ve küçüklerinizden saygı görmek isteyeceksiniz. O zaman şimdi saygı gösterin ki ileri de saygı görebilesiniz.