Peygamberliğin 7. yılında Mekkeli müşriklerin ortak karar alması sonucu Müslümanlara boykot ve ambargo uygulanmıştır. Bu boykota göre, Müslümanlara asla yardım edilmeyecek, konuşulmayacak, alış-veriş yapılmayacak ve kız alıp-verilmeyecekti. Müslümanlar boykot döneminde, Ebu Talip’in mahallesinde sıkışıp kalmışlar, kıtlık çekmişler, hatta açlıktan ağaç yapraklarını yemek zorunda kalmışlardır. Açlıktan ve hastalıktan ölen çocuklar olmuştur.
Müşrikler tüm çabalarına rağmen Ebu Talib’i yeğenini himaye etmekten vazgeçiremeyince Hz. Muhammed’i( s.a.v.) öldürmek için fırsat kollamaya başladılar. Durumu fark eden Ebu Talib, buna izin vermeyeceğini söyleyip tedbir alınca Hâşimoğullarını dize getirmek için harekete geçtiler. Onları sosyal ve iktisadi baskı altına almak için boykot kararı aldılar. Yeminler ederek imzaladıkları karar metnini de Kâbe’ye astılar. Müşriklerin 616 yılında başlattıkları boykot üç yıla yakın sürdü. Bu süre zarfında Hâşimoğulları ve Muttaliboğulları Müslümanlarla birlikte Ebu Talib’in mahallesinde açlık ve yokluk içinde zor günler yaşadılar. Müşrikler mahalleye yiyecek girişine izin vermedikleri gibi Müslümanların alışverişine de engel oldular. Ebu Talib ve Hz. Hatice’nin bütün mal varlığını bu uğurda harcaması, yakınlarının zaman zaman gizlice yaptığı yardımlar yeterli olmadı. Bu dönemde hasta ve zayıf düşenlerden ölenler oldu.
Boykot antlaşmasına razı olmayanlar yaşananlara daha fazla dayanamayarak Kâbe’ye gittiler. “Ey Mekkeliler! Biz istediğimizi yiyip içip giyinirken Hâşimoğulları açlıktan yok olsun öyle mi? Vallahi akrabalarımızla bağımızı koparan şu sayfayı yırtıncaya kadar durmayacağız.” dediler. Hâşimoğullarının bulunduğu mahalleye giderek boykotu kırdılar. Böylece müşriklerin imzaladığı insanlık dışı anlaşmanın bağlayıcılığı kalmadı. Boykotun kalktığı yıl Ebu Talib ile Hz. Hatice kısa aralıklarla vefat ettiler. Çocukluğundan itibaren kendisini himaye eden, müşriklerden gelecek her türlü tehlikeye karşı onu koruyan Ebu Talib’in vefatı ile Rahmet Elçisi en büyük desteğini kaybetti. İslam daveti boyunca ilk günden itibaren maddi manevi desteğini eşinden eksik etmeyen Hz. Hatice’nin vefatı ise Allah Resulü’nün(s.a.v.) üzüntüsünü kat be kat arttırdı. Peygamber Efendimizin yaşadığı üzüntü sebebiyle Müslümanlar bu yıla “Hüzün Yılı” adını vermişlerdir.