Bir kişiye yardım ettiğim zaman kendimi hem maddi yönden hem de manevi yönden huzurlu hissederim. Yardım ettiğim kişinin mutluluğu karşısında ben de mutlu olurum. Bu sayede iyilik de kazanmış olurum. Bu huzur, sevinç, refah duygusunu tekrar yaşamak için yine iyilik yapmak isterim.
Sevdiğiniz şeylerden (Allah yolunda) harcamadıkça iyiye eremezsiniz. Her ne harcarsanız, Allah onu hakkıyla bilir. Âli İmrân suresi, 92.ayet. Bir kimseye yardım eden kimse, ilk önce hissedeceği mutluluk Allah’ın bu ayetteki emrini yerine getirmesinden dolayıdır. Allah emirlerini yerine getiren insanlar, O’nun rızasını kazanacağını bildiğinden kendilerini çok huzurlu hissederler.
İhtiyaç sahibi insanlara sahip çıkmak onlara yardımlarda bulunmak insan olarak sorumluluğumuz bir vazifemizdir. İnsan olarak bizim diğer insanlarda yardımda bulunmak, kendimizin insanlara faydalı bir insan olarak göreceğimizden, kendimizle barışık, huzurlu bir insan oluruz. Bu aldığımız huzur yaptığımız diğer hal ve davranışlarımıza yansıyacak, çevresiyle barışık, çevresi tarafından sayılan, sevilen bir insan olmamızı sağlayacaktır. İnsanları mutlu ettikçe mutlu olabileceğimizi unutmamız lazım.