Şiir, insandan ve doğadan almış olduğu gerçekliği farklı bir mahiyete soktuğundan, bu edebi türde tek bir gerçek ya da doğrunun aranması da mümkün değildir. Dışarıda en saf hallerinde gördüğümüz nesneler bile şairin onları alıp işlemesiyle bambaşka şekillere bürünerek insanlarda farklı çağrışımlara neden olabilmektedir. Örneğin, gülün bitki biliminde ayrı, edebiyatta apayrı bir anlamı vardır.
Bunun yanında bu kavramın hissettirdiği de farklı olacaktır. Şiirin kendine has doğası bu anlam çeşitliliğini ve imgelemeyi mümkün kılar. Şiirde kelimelerin kullanımı neredeyse sınırsız bir özgürlük içindedir. Diğer metinlerde ilk anlamında kullanılan bir kelime, şiir içindeyken hem gerçek anlamında hem yan anlamda hem terim anlamında hem de mecaz anlamında kullanılabilmektedir.