Tarımsal üretimden sanayi tipi üretime, yani bir diğer adıyla fabrika üretimine geçilmesi ekonomik ve siyasi değişmelerin yanı sıra toplumsal / sosyal yaşamda da büyük değişiklikleri beraberinde getirir.
Öncelikle tarımsal üretimin olduğu bölgelerin genel özelliklerine bir bakalım:
- Tarımsal üretimin olduğu alanlar kırsal bölgelerdir.
- Üretim çiftçilik ve hayvancılık sektörlerinde yoğunlaşmıştır.
- Üretim aile içindeki tüm bireylerin üretim sürecine katılımıyla gerçekleşir ve bu da tarımsal yani kırsal bölgelerde yaşayanların neden kalabalık/geniş ailelerden oluştuklarını açıklamaktadır. Kazancın aile dışına çıkmasını engellemek adına hane içindeki kadın ve çocuk emeğinden yararlanılarak üretime katılımları sağlanmaktadır.
- Kırsalda yaşayan ve geçimini tarımsal üretimle sağlayan ailelerde evlilik çok önemli bir kurumdur. Soyun devamının yanı sıra yine ekonomik kazancın dışarı çıkmasını engellemek için evlilikler akraba, aile dostları ya da hısımlar arası gerçekleşir.
Şimdi de sanayi tipi üretimin olduğu bölgelerin özelliklerine bakalım:
- Sanayi tipi üretime geçişle beraber civarda kurulan fabrikalar beraberinde o bölgenin büyümesini, gelişmesini de getirmektedir. Zira, fabrikada çalışan işçilerin yeme, içme, ulaşım ihtiyaçlarını karşılayacak yeni hizmetlerin de o bölgeye getirilmesi gerekmektedir.
- Yeni hizmetlerin gelmesi o bölgeye olan ilgiyi artıracak ve dolayısıyla gittikçe büyüyen mekanda insan sayısı da artacak ve bölge kentleşme sürecine girecektir.
- Sanayileşmeyle beraber kentleşen bölgede yeni ulaşım yolları ve imkanları, aileler için rekreasyon (eğlence ve dinlence) mekanları açılacak, okullar, ibadet mekanları, hastaneler de bu süreci izleyecektir.
- Kentleşme ve yeni üretim süreci beraberinde günlük alışkanlıkları da değiştirecektir. Yoğun çalışma hayatı ve ekonomik bağımlılık bireyi daha dışa dönük ve bir o kadar işe bağımlı yapacağından evlilik yaşı yükselecek ve dolayısıyla aile bireylerinin sayısında düşme olacaktır. Geniş aile yerini çekirdek aileye bırakacak, ve evlenme yaşı artacaktır.
- Geçimini tarımla sağlayan ve ekonomik anlamda kendi emeğinin karşılığını olduğu gibi alan küçük meta üreticisi olan köylüler, çiftçiler artık saatlik ücret karşılığında emeklerini satacak ve fabrika sahibine bağımlı hale gelen maaşlı işçiler olacaklardır.