Ashâb-ı Kehf, bir mağarada yıllarca uyuduktan sonra tekrar uyandıkları Kur’ân-ı Kerîm’de haber verilen arkadaş grubu.
Ashâb-ı Kehf veya Yedi Uyurlar, dünyanın değişik kültürlerinde anlatılan, halkını terk eden bir topluluğun hikâyesidir. Anlatıların ortak yanı ise kendi halkına yüz çeviren ve onları terk eden bir grup olmalarıdır. Destana göre yedi kişi, peşlerinde bir köpek olduğu hâlde riyazet için krallığa ve dünyaya yüz çevirirler. Hristiyanlığın ilk devirlerinde önemli bir hikâye olan Ashâb-ı Kehf, daha sonra Hristiyan dünyasında önemini yitirdi. İslâm’da ise Kehf Sûresi’nde kıssaları anlatılmakta ve İslâm kültüründe önemli bir yer tutmaya devam etmektedir. Hristiyanlıkta yedi kişi olarak tasvir edilmekte olup bu yüzden Yedi Uyurlar olarak bilinirler.