Allah (c.c.) inancı, inanç esaslarının başında gelir. İslam’ın temeli olan inanç esasları altı başlık altında toplanmıştır: Allah’a (c.c.), meleklere, peygamberlere, kitaplara, ahirete, kader ve kazaya inanmaktır. Diğer inanç esasları, Allah (c.c.) inancından sonra gelir; zira O’nun dışındaki her şey ancak O’nunla var olabilir.
Allah’a (c.c.) iman, varoluşumuzun esas nedenidir. Gördüğümüz, göremediğimiz, bildiğimiz ve bilemediğimiz her şeyi tasarlayan ve yaratan Allah’a (c.c.) iman, yaratılışımızın yegâne gayesidir. İmtihan meydanı olan bu dünyadaki en önemli ödevimiz, bizi bir hücre topluluğundan şekillendirip bir insan olarak varlık sahasına çıkaran Allah’ı (c.c.) tanımak, O’na itaat ile ibadet etmektir. Rabbimiz, “Ben cinleri ve insanları, başka değil, sırf bana kulluk etsinler diye yarattım.” (Zâriyât suresi, 56. ayet.) buyurarak bu hakikati bildirmiştir.
Allah (c.c.) inancı, insanın anlam arayışına bir cevaptır. İnsan “Ben kimim?”, “Nereden geldim?” ve “Nereye gidiyorum?” gibi en derin ve kapsamlı sorularına ancak Allah (c.c.) inancı ile tatmin edici cevaplar bulabilir. İnsanın suallerine ve dualarına karşılık veren Rabbimiz, indirdiği ilahi mesajlarla, insanı, merak ettikleri hakkında bilgilendirmiştir. Örneğin bir ayette “… Doğrusu biz Allah’a aidiz ve kuşkusuz O’na döneceğiz…” (Bakara suresi, 156. ayet.) buyurarak insanın nereden geldiği ve nereye gideceğine dair suallerine cevap vermiştir. Rabbimiz, bir başka ayette ise hayatı ve ölümü yaratmasının hikmetinden şöyle bahseder: “Hanginizin davranışça daha iyi olduğunu deneyerek göstermek için ölümü ve hayatı yaratan O’dur. O, güçlüdür, çok bağışlayıcıdır.” (Mülk suresi, 2. ayet.) İslam mütefekkiri ve şair Necip Fazıl Kısakürek, Allah (c.c.) inancının insanın anlam arayışına sunduğu çareyi şu dizesi ile dile getirmiştir:
“Anladım işi, sanat Allah’ı aramakmış;
Marifet bu, gerisi yalnız çelik çomakmış...”