Mehmet Akif Ersoy, Kurtuluş Savaşından sonra İstiklal Marşımızı yazmıştır. Bu marş, milletimizin büyük badireleri atlattıktan, düşmanları ülkemizden def ettikten sonra yazılmıştır. Ülkemiz, dört tarafından düşmanlar tarafından çevrilmiş, milletimiz canıyla ve mallarıyla düşmanlara engel olmuşlardır.
Akif bu sözüyle, ülkemizin geçmişteki o karanlık ve zor günlere dönmemesi, bağımsızlığımızı tehdit edecek unsurlarla karşılaşmaması ve bu nedenle yeni bir İstiklal Marşı yazmaya gerek bırakılmaması temennisinde bulunmuştur.
- Ülkenin tekrar düşman tarafından işgal edilmemesi
- Bağımsızlığımızın tekrar tehlikeye girmemesi
- Bu milletin tekrar bağımsızlık mücadelesini gerektirecek zor günlerin tekrar yaşamamasını
- Şehit olan ve yetim kalan milyonlarca insanımızın olmamasını belirten bir dilek olduğunu düşünüyorum.
Birkaç gazeteci, ölümünden kısa bir süre önce Mehmed Âkif’i ziyarete gitti. Sohbet sırasında söz bir ara İstiklal Marşı’ndan açıldı ve bir vesile ile değiştirilip değiştirilemeyeceği konuşuldu. Âkif hasta yatağından heyecanla doğruldu, yanından hiç ayrılmayan genç dostu Âsım Şakir’in arkasına koyduğu yastığa yaslanmadan önce, Meclis’te kabul edildiği gün Tunalı Hilmi hariç herkesin ayakta dinlediği İstiklal Marşı’nı değiştirmeye kimsenin gücünün yetmeyeceğini söyledi. Bitkin bir halde yastığa yaslanırken “İstiklal Marşı bir daha yazılamaz” dedi. “Kimse bir daha İstiklal Marşı yazamaz, ben de yazamam!” Sonra derinden gelen bir sesle: “Allah bu millete bir daha İstiklal Marşı yazdırmasın!” dedi, sustu.