Soyut kavramların insan niteliği ile verilmesi "Alegori"dir. Daha çok fabl'larda görülür. Dünya edebiyatında George Orwel'in "Hayvan Çifliği" romanı, Dante'nin "İlahi Komedi"si alegorinin en önemli örneğidir. Edebiyatımızda da Şeyhi'nin "Harname" adlı mesnevisinin tamamı alegoriktir. Eserde, akıllı ve çalışkan kişi ineğe, akılsız ve tembel kişi de eşeğe benzetilmiştir. Şeyh Galib'in "Hüsnü Aşk" adlı mesnevisi, Yahya Kemal'in "Sessiz Gemi" ve Ahmet Haşim'in "Merdiven" şiiri, Sebahattin Ali'nin "Sırça Köşk" hikayesi, Fakir Baykurt'un "Onuncu Köy" romanı alegorik nitelik taşıyan eserlerindendir.
SESSİZ GEMİ
Artık demir almak günü gelmişse zamandan
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil, ne de bir kol.
Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli,
Bîçare gönüller. Ne giden son gemidir bu
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu
Dünyada sevilmiş ve seven nâfile bekler
Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.
Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden
Birçok seneler geçti, dönen yok seferinden.
Yahya Kemal Beyatlı
Yukarıdaki şiirde Yahya Kemal, ölümden sonra sonsuz bir yolculuğa çıkan ruhu, gemiyle sembolize ederek; ölüm düşüncesini ard arda sıraladığı istiarelerle ifade etmiştir.