Anlamı; Bu deyim, hikâyesindeki mânânın aksine, “yolunda giden alışverişleri, iyi anlaşan ortakları” anlatmak için kullanılır.
Hikayesi; Vaktiyle gençten bir derviş, bir tekkeye mürid olmuş. Tekkenin gediklileri, bu yeni gelen dervişi önce bir güzel tembihlemişler:
“Burada kızmak yoktur. Ne denirse eyvallah vardır. Sabırlı olacaksın. Boynun eğik olacak, miden çok dolmayacak…”
Tekkedekiler, dervişe bir hırka, bir takke, bir de teşbih vermişler. Üzerinde bulunan eski elbiselerini ve kafasındaki yağlı külahı da çıkartıp almışlar.
Bir süre sonra, dervişin canı burnuna gelmiş. Bakmış olacak gibi değil. Bu müridliğe ne sabır dayanır ne can. Yüklükten eski elbiselerini ve külâhını almış. Kendisine verilen hırkayı, teşbihi ve takkeyi de geri koymuş. Kapıdan çıkarken de şöyle seslenmiş:
“Baba erenler, sizi Allah mübarek etsin. Verdim takkenizi aldım külahımı, ben gidiyorum.”