Bu dünyanın şaşılacak yönlerinden biride şudur ki, güzel şeyler çok defa ona layık olmayan kimselerin eline geçer. Bu dünyanın iyi nimetlerinden daha ziyade züfli, değersiz insanlar istifade ederler. Bu, dünyanın imtihan ortamı olmasının doğal bir sonucudur.
Değerli, güzel ve iyi şeyler çoklukla onlara layık olmayan kimselerin eline geçer ve onlarca kullanılırlar. Bu da gösteriyor ki, insanlar gelişen olaylara çok kez engel olamazlar ve güzel şeyleri, genellikle ona yaraşır durumda olmayanlar elde eder.
Ahlat: Yaban armudu.
Issız yerlerde yetişen ağaçların meyveleri erken toplanmadığı için olgun ve güzel olur. Ancak insanlar bu meyvelere ulaşamadıkları için bir işe yaramaz, kurda kuşa yem olur. Bu durumda olgun armutları ve ahlatları ayıların yemesi de kaçınılmazdır.
İnsanlar arasında da iyi imkân ve zenginlikler genellikle buna lâyık olmayan kişiler elinde bulunur. Bu durum yetenekli insanları üzer ve kıskandırır. Başkalarının sahip olduğu imkânlara ulaşamayan kişilerce bir kıskançlık hissiyle söylenir. Son zamanlarda armut yenilirken espri olsun diye de söylenir olmuştur.