Bence olabilir. Ağaçlar bize yapraklarıyla oksijen, meyveleri ile gıda sağlarlar. Yaşamımıza büyük katkıda bulunurlar. Ağaçlara olan muhtaçlığımız, aramızda duygusal bir bağ oluşturmuştur.
Ağaç bir candır. Nefes alır, nefes verir. Doğar, büyür, gelişir ve her canlı gibi ölür. İnsan gibi ağacın da son nefesi vardır. Ağacın hayat tarzı insanın hayatına benzemektedir.
Günümüz insanı ağaçla kendi arasında irtibat kurmakta zorlanıyor. Ama aslında ağaç, çocuğa beşiktir. insanın evidir, evinin kapısıdır, penceresidir. Okulunda kalemdir, defterdir. Okuduğu gazetedir, dergidir. Soluduğu oksijendir, koruduğu topraktır, vatandır. Öldüğünde tabuttur, mertektir. Ağaç, insanoğlunun beşikten mezara kadar hayatının her anında muhtaç olduğu, Hazreti Allah’ın insanoğlunun faydalanması için yarattığı bir nimettir.