Bu atasözünde abdal kelimesi "görgüsüz, kaba kişi" anlamında kullanılmaktadır. Doğal olarak bunların kavgası çetin olur. İki kaba insan aralarında bir münakaşaya tutuştuğunda haksız olan iki taraftan birisi kazanır ve bunun cezasını ikiside çekerler. Durum böyle olduğunda aralarına girmemeli, onların bu münasebetsizlikten ders almaları beklenmelidir.
İki akıllı kişinin tartışması bir noktada son bulabilir, anlaşmayla sonuçlanabilir. Ancak akıl yönünden yetersiz, görgüsüz kişiler bir tartışmaya giriştiklerinde, birbirlerine zarar vermek için ellerinden geleni yapmaya çalışırlar. Kavga bir tarafın zarar görmesiyle son bulur. Sonuç olarak böyle kişilere sebepsiz yere bulaşmamak, kavgalarına karışmamak gerekir ki biz de zarar görmeyelim.
Abdal: (Burada) Kılıksız dilenci, fakir.