Anlamı; Bu deyim, “İstesem de kalamam, gitmek zorundayım” mânâsında kullanılır. Halk arasında, “Yolcudur Abbas, kimseye bakmaz” şeklinde de söylenir.
Hikayesi; Yola çıkmaya kararlı veya ölmek üzere olan.
İnsan niçin yola çıkmaya karar verir? Bir amaca ulaşmak, umutlarını gerçekleştirmek ve mutlu olmak için. Bu yol elbette dikensiz, taşsız ve engelsiz değildir. Bu yoldaki dikenleri, taşları temizlemek ve engelleri kaldırmak gerek. Gayret, azim ve sabırla...
Şule takma adıyla pek çok şiir söyleyen Abbas Hoca, "Abbas Molla da denilen Azerbeycanlı bir halk şairi" bir çok yeri gezip dolaşmış. Gittiği yerlerde tatlı sohbetlerden hoşlanıp memnun kalanlar, biraz daha kalmasını istemişler. Buna karşılık "Olmaz, kalamam. Yolcudur Abbas, bağlasan durmaz." demiş.
Söylentiye göre Abbas Hoca'nın İran'da bulunduğu sıralarda, halka gereksiz ve aşırı para cezaları verilmeye başlanmış. O dönemde İran para birimi Abbasi imiş. Ceza yazan memurlar çarşı pazarlar dolaşıp, ceza yazmak için bahane ararlarmış. Şair Abbas'a da bir gün, gereksiz yere bir Abbasi ceza yazmışlar. Şair bu harekete çok kızmış ve aşağıdaki taşlamayı söylemiş.
Yarı aç yarı tok yayan yapıldak
Abbasların var düşmüş yollara
Gözleri ışıklı yüreği ak pak
Ama yüzyıllar bahtları kara
İlhan GEÇER